-
Artykuły„Smak szczęścia”: w poszukiwaniu idealnego życiaSonia Miniewicz1
-
ArtykułyNigdy nie jest za późno na spełnianie marzeń? 100-letnia pisarka właśnie wydała dwie książkiAnna Sierant2
-
Artykuły„Chłopcy z ulicy Pawła”. Spacer po Budapeszcie śladami bohaterów kultowej książki z dzieciństwaDaniel Warmuz5
-
ArtykułyNajlepszy kryminał roku wybrany. Nagroda Wielkiego Kalibru 2024 dla debiutantkiKonrad Wrzesiński7
Biblioteczka
2024-06-01
2024-06-03
"Wróżda" to książka, która wstrząsa i trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Autorka genialnie balansuje pomiędzy akcją a emocjami głównych bohaterów, tworząc wciągającą fabułę.
Główna bohaterka musi zmierzyć się z tragiczną utratą ukochanej jedynaczki. Jest to postać, która została w ciekawy sposób wykreowana przez autorkę, jest jednocześnie silną i kruchą kobietą. Z drugiej strony mamy jej męża, który jest słabą osobą.
Różne wątki, na pierwszy rzut oka nie powiązane ze sobą, łączą się w labirynt tajemnic i niespodzianek. Autorka umiejętnie dawkuje informacje, odsłaniając kolejne fragmenty zagadki, które składają się na całość historii. Każda strona książki jest niezwykle emocjonująca i trzymająca w niepewności.
Zaskakujące zwroty akcji oraz intrygujące zakończenie sprawiają, że nie można się oderwać od lektury. Przeszłość zawsze dopadnie człowieka.
Podsumowując, "Wróżda" to książka, która zachwyci zarówno miłośników thrillerów, jak i tych, którzy lubią historie z głębszym przesłaniem. Gorąco polecam!
"Wróżda" to książka, która wstrząsa i trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Autorka genialnie balansuje pomiędzy akcją a emocjami głównych bohaterów, tworząc wciągającą fabułę.
Główna bohaterka musi zmierzyć się z tragiczną utratą ukochanej jedynaczki. Jest to postać, która została w ciekawy sposób wykreowana przez autorkę, jest jednocześnie silną i kruchą...
2024-06-03
"Kiedyś można by było wręcz napisać książkę na podstawie moich durnych poczynań. <<O idiotce w elfim świecie>> - taki by nosiła tytuł." (rozdział XIX, str 291)
Pozytywną stroną książki "Kapłanka Chaosu" jest świadomość głównej bohaterki, Apopi, jej własnej głupoty. Pomysł na stworzony świat jest interesujący. Niestety, styl autorki nie poprawił się, język powieści nadal jest infantylny i przepełniony wulgaryzmami. Książka jest nudna, zawiera zbyt wiele niepotrzebnych opisów, a finałowa walka okazała się równie nudna. Brakuje dynamiki w całej historii.
W powieści jest jeszcze więcej erotyki niż fantastyki. Sceny seksu, w tym grupowe oglądanie porno zwanego "Aktem Unaniesienia" i striptiz.
"Kiedyś można by było wręcz napisać książkę na podstawie moich durnych poczynań. <<O idiotce w elfim świecie>> - taki by nosiła tytuł." (rozdział XIX, str 291)
Pozytywną stroną książki "Kapłanka Chaosu" jest świadomość głównej bohaterki, Apopi, jej własnej głupoty. Pomysł na stworzony świat jest interesujący. Niestety, styl autorki nie poprawił się, język powieści nadal...
2024-05-30
Autorka doskonale łączy wątki kryminalne z obyczajowymi, tworząc niezwykle interesującą narrację.
Jedną z głównych zalet tej książki jest umiejętność autorki w kreowaniu postaci. Każdy z bohaterów odgrywa istotną rolę. Powieść jest starannie przemyślana, pozbawiona zbędnych dialogów i opisów. Autorka odważnie podejmuje trudne tematy, takie jak przemoc czy traumatyczne przeżycia z przeszłości, co nadaje jej powieści głębi i autentyczności.
W "Pastwie" Agnieszka Jeż znakomicie balansuje pomiędzy wartką narracją a chwilami zwolnienia, pozwalając na lepsze poznanie psychiki bohaterów. Nie brakuje tu także zwrotów akcji i zaskakujących momentów, które trzymają czytelnika w ciągłym napięciu. Dodatkowo autorka tworzy atmosferę tajemnicy, sprawiając, że trudno oderwać się od lektury.
Trzeba jednak zaznaczyć, że niektóre sceny w książce mogą być trudne dla wrażliwych czytelników.
Podsumowując, "Pastwa" to książka, która z pewnością przypadnie do gustu miłośnikom zarówno kryminałów, jak i obyczajówek. Gorąco polecam tę powieść wszystkim poszukującym dobrej literatury.
P.S.
Odradzam czytanie książki podczas jedzenia, zwłaszcza kiełbasy, albo zaraz po posiłku.
Autorka doskonale łączy wątki kryminalne z obyczajowymi, tworząc niezwykle interesującą narrację.
Jedną z głównych zalet tej książki jest umiejętność autorki w kreowaniu postaci. Każdy z bohaterów odgrywa istotną rolę. Powieść jest starannie przemyślana, pozbawiona zbędnych dialogów i opisów. Autorka odważnie podejmuje trudne tematy, takie jak przemoc czy traumatyczne...
2024-05-30
Na Instagramie przeczytałem wiele pozytywnych opinii na temat książki "Nielat" i nie mogę się nie zgodzić z nimi. Już na początku poznajemy Michała, chłopaka, który stał się ofiarą brutalnej rzeczywistości lat 90. Jego historia to prawdziwa wędrówka przez piekło, jakie muszą przejść dzieci ulicy każdego dnia. Autentyczność opisanych wydarzeń i postaci sprawia, że czytelnik nie może oderwać się od lektury.
Kościelny w niepokojący i poruszający sposób ukazuje zaniedbanie systemu, korupcję i obojętność społeczeństwa wobec dzieci ulicy. Dialogi są żywe i wiarygodne, akcja porywająca, a bohaterowie wyraziści.
Główny bohater, Michał, przyciąga uwagę i szczerze wzrusza. Jego walka o przetrwanie w mrocznym świecie ulicy, pełnym przemocy i narkotyków, jest poruszająca i trzymająca w napięciu do ostatniej strony książki. Autentyczność emocji i psychologiczna głębia postaci sprawiają, że czytelnik pragnie dowiedzieć się, co czeka na Michała.
Książka "Nielat" pokazuje, jak brutalna rzeczywistość może zniszczyć młodego człowieka i skłania do refleksji nad tym, ile cierpienia przeżywają dzieci ulicy na co dzień.
Polecam tę książkę wszystkim, którzy lubią mocne i poruszające historie oraz pragną zgłębić temat trudnej rzeczywistości dzieci ulicy. "Nielat" to lektura, która zostaje z czytelnikiem na długo po zakończeniu lektury i skłania do refleksji nad własnymi wartościami i postawą wobec potrzebujących pomocy.
Na Instagramie przeczytałem wiele pozytywnych opinii na temat książki "Nielat" i nie mogę się nie zgodzić z nimi. Już na początku poznajemy Michała, chłopaka, który stał się ofiarą brutalnej rzeczywistości lat 90. Jego historia to prawdziwa wędrówka przez piekło, jakie muszą przejść dzieci ulicy każdego dnia. Autentyczność opisanych wydarzeń i postaci sprawia, że czytelnik...
więcej mniej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to2024-05-30
Na Instagramie czytałam naprawdę dużo pozytywnych opinii na temat tej książki, ale lektura mnie rozczarowała. Niestety, już na samym początku zauważyłam, że akcja rozwija się bardzo powoli, co sprawiło, że od razu mój entuzjazm zaczął maleć.
Historia rozgrywa się głównie na stacji benzynowej, gdzie główni bohaterowie - pracownica stacji, upośledzony chłopak, więzień oraz strażnicy - utknęli odcięci od reszty świata. Gdy Callie udaje się uciec i wrócić do miasta, fabuła zaczyna się gmatwać. Dialogi między postaciami są zbyt długie i często nie wnoszą nic nowego do historii, co sprawia, że tempo czytania zwalnia.
Jedynym ciekawym elementem książki okazał się być Gryffin, który w jakiś sposób przyciągał moją uwagę swoją tajemniczością. Niestety, rozwinięcie wątków wydawało mi się zbyt naiwne i naciągane. Czytając dalej, miałam wrażenie, że autorka szukała łatwych rozwiązań, zamiast skupić się na tworzeniu spójnej i realistycznej fabuły.
Podsumowując, książka, która miała szansę wciągnąć mnie w swoje historię, okazała się być po prostu nudna i nieinteresująca. Szkoda, że obiecujący początek nie został wykorzystany do stworzenia naprawdę wciągającej lektury.
Na Instagramie czytałam naprawdę dużo pozytywnych opinii na temat tej książki, ale lektura mnie rozczarowała. Niestety, już na samym początku zauważyłam, że akcja rozwija się bardzo powoli, co sprawiło, że od razu mój entuzjazm zaczął maleć.
Historia rozgrywa się głównie na stacji benzynowej, gdzie główni bohaterowie - pracownica stacji, upośledzony chłopak, więzień oraz...
2024-05-24
Po lekturze miałam mieszane uczucia — z jednej strony są momenty wciągające, które trzymają w napięciu, z drugiej strony są fragmenty, które strasznie się dłużą.
Pomysł autorki na osadzenie akcji podczas Ogólnopolskiego Strajku Kobiet jest bardzo interesujący i zapewne przyciągnie uwagę czytelników zainteresowanych tematyką społeczną i polityczną. Konflikt światopoglądowy między bohaterami, którzy mają różne zdania na temat liberalizacji prawa aborcyjnego, oraz związane z tym polityczne intrygi odgrywają istotną rolę w fabule książki.
Głównym motywem powieści jest śmierć Ewy Zielińskiej, którą prokuratura klasyfikuje jako samobójstwo. Jednak siostra zmarłej nie wierzy w tę wersję wydarzeń i wynajmuje panią detektyw, byłą policjantkę, która ma zbadać tę sprawę. Dochodzenie prowadzi do odkrycia zaskakujących tajemnic związanych zarówno z polityką jak i uczuciami.
Autorka zdecydowanie stara się poruszyć ważne tematy społeczne i polityczne, co należy docenić. Jednakże nierówna narracja i momenty, które mogłyby być bardziej dopracowane, sprawiają, że nie jest to książka, która pozostanie w mojej pamięci na długo.
Po lekturze miałam mieszane uczucia — z jednej strony są momenty wciągające, które trzymają w napięciu, z drugiej strony są fragmenty, które strasznie się dłużą.
Pomysł autorki na osadzenie akcji podczas Ogólnopolskiego Strajku Kobiet jest bardzo interesujący i zapewne przyciągnie uwagę czytelników zainteresowanych tematyką społeczną i polityczną. Konflikt światopoglądowy...
2024-05-24
o nie jest moje pierwsze spotkanie z mieszkańcami Fjällbacki. Miałam już okazję przeczytać inne tomy z tej serii. Autorka, Camilla Läckberg, zawsze zachwyca swoją umiejętnością tworzenia realistycznych postaci i oddawania codzienności społeczności Fjällbacki. Mieszkańcy miasteczka, ich problemy, relacje międzyludzkie - wszystko to zostało doskonale uchwycone i wykreowane przez autorkę. Czytelnik ma okazję zanurzyć się w życiu lokalnej społeczności i poznać tajemnice, które kryją się za pozornie spokojnymi fasadami.
Jednym z największych atutów tej książki jest z pewnością połączenie współczesnych wydarzeń z retrospekcjami, które przenoszą czytelnika w przeszłość i odkrywają kolejne aspekty związane z główną zagadką kryminalną.
Było trochę dziwne dowiedzieć się już na samym początku, że Erika i Patrik będą razem w przyszłości. Dla mnie osobiście było to nieco zaskakujące, że Erika okazuje się być główną bohaterką tej części, skoro dotychczas miała raczej rolę drugoplanową. Niemniej jednak autorka zdołała skutecznie mnie przyciągnąć do fabuły, która pomimo początkowych trudności w odbiorze, szybko wciągnęła mnie w mroczny świat Fjällbacki.
"Księżniczka z lodu" to pierwszy tom świetnej serii, który zachwyci fanów kryminałów i wciągnie ich w kolejną emocjonującą przygodę. Camilla Läckberg po raz kolejny udowadnia, że potrafi tworzyć intrygujące, zagadkowe historie, które trzymają czytelnika w napięciu do samego końca.
o nie jest moje pierwsze spotkanie z mieszkańcami Fjällbacki. Miałam już okazję przeczytać inne tomy z tej serii. Autorka, Camilla Läckberg, zawsze zachwyca swoją umiejętnością tworzenia realistycznych postaci i oddawania codzienności społeczności Fjällbacki. Mieszkańcy miasteczka, ich problemy, relacje międzyludzkie - wszystko to zostało doskonale uchwycone i wykreowane...
więcej mniej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to
Książka "Jad" autorstwa Jolanty Bartoś jest opowieścią o zamożnej, patologicznej rodzinie, która na pierwszy rzut oka wydaje się idealna, lecz w rzeczywistości jest kompletnie zepsuta do szpiku kości. W powieści znajdziemy wiele czynników patologicznych, takich jak znęcanie się, depresja, alkoholizm, przemoc seksualna i przemoc psychiczna, co nadaje opowieści dodatkowego, dramatycznego wymiaru.
Jedną z głównych wad tej książki jest brak elementu zaskoczenia. Już na początku możemy się domyślić, kto jest mordercą, co może nieco zniechęcić czytelnika. Fabuła również jest dość rozciągnięta w czasie, akcja rozgrywa się przez kilka lat. Momentami fabuła zaczyna nudzić.
Postacie w książce wydają się trochę sztuczne i przerysowane, co również może nieco zrazić czytelnika. Jedną z największych zalet książki jest to, że czyta się ją dość dobrze, narracja jest płynna.
Książka "Jad" autorstwa Jolanty Bartoś jest opowieścią o zamożnej, patologicznej rodzinie, która na pierwszy rzut oka wydaje się idealna, lecz w rzeczywistości jest kompletnie zepsuta do szpiku kości. W powieści znajdziemy wiele czynników patologicznych, takich jak znęcanie się, depresja, alkoholizm, przemoc seksualna i przemoc psychiczna, co nadaje opowieści dodatkowego,...
więcej mniej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to
W twórczość Wildenstein zakochałam się już podczas czytania "Pióra" i ta miłość trwa nadal.
Wątek miłosny między Celeste i Asherem jest niezwykle poruszający. Ich relacja jest pełna napięcia, pasji i wzajemnego przyciągania, co sprawia, że czytelnik nie może oderwać się od lektury. Potyczki słowne pomiędzy bohaterami są sprytne i zabawne, a ich determinacja w walce o swoje uczucia sprawia, że chce się trzymać kciuki za nich i przekonać, czy uda im się pokonać wszystkie przeszkody.
Styl autorki jest niezwykle przystępny i wciągający. Jej opisy świata, w którym rozgrywa się akcja, są tak realistyczne, że czytelnik ma wrażenie, że przenosi się wprost do świata stworzonego przez Wildenstein. Bohaterowie są wyraziści, dobrze wykreowani i mają swoje własne słabości oraz zalety, co sprawia, że są bardziej realistyczni i łatwiej jest się z nimi utożsamić.
Książka "Dziecko Elizjum" to idealna pozycja dla fanów połączenia romansu i fantasy. Autorka doskonale łączy te dwa gatunki, tworząc historię, która porusza, wzrusza i intryguje.
W twórczość Wildenstein zakochałam się już podczas czytania "Pióra" i ta miłość trwa nadal.
więcej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toWątek miłosny między Celeste i Asherem jest niezwykle poruszający. Ich relacja jest pełna napięcia, pasji i wzajemnego przyciągania, co sprawia, że czytelnik nie może oderwać się od lektury. Potyczki słowne pomiędzy bohaterami są sprytne i zabawne, a ich determinacja w walce o swoje...